Budda Vairocana (Wajroczana) 17

Wajroćana (również Vairocana वैरोचन, Vairochana lub Mahavairocana; chiń. 大日如來 Dàrì Rúlái lub 毘盧遮那佛 Pílúzhēnàfó , język koreański: 비로자나불 Birojanabul lub 대일여래 Daeil Yeorae, język japoński: 大日如来 Dainichi Nyorai) – zgodnie z buddyjską doktryną Trikai jest buddą stanowiącym ucieleśnienie Dharmakai, i który może dzięki temu być postrzegany jako uniwersalny aspekt historycznego Buddy Gautamy Siddharty. Przedstawiany jako jeden z Pięciu Buddów Mądrości, Wajroćana zajmuje środkowe miejsce.
Wajroćana jest główną postacią wielu wczesnych szkół buddyzmu w Japonii, w tym ezoterycznych szkół shingon i kegon. Doktryna Buddy Wajroćany oparta jest w dużej mierze na naukach sutry Mahawajroćany. Wajroćana jest również często łączony z huayan – szkołą filozofii buddyjskiej, szczególnie popularnej w czasach dynastii Tang. W buddyzmie huayan szczególny nacisk kładzie się na znaczenie pustki (pustości) oraz współzależnego powstawania, stąd też Wajroćana jest często łączony z pojęciem pustki (pustości). W Japonii miejsce Wajroćany jako obiektu czci zajmował stopniowo Budda Amitabha, ale jego spuściznę wciąż można znaleźć w opisanej poniżej japońskiej świątyni Todaiji oraz znajdującym się w niej posągu.
W Rygwedzie słowo ‘vairocana’ odnosi się do jasnego i promiennego słońca. Również w języku tybetańskim Wajroćana nazywany jest ‘Namnang’, co oznacza ‘rozświetlający’. To samo znaczenie posiadają chińskie znaki 大日, wchodzące w skład nazwy: ‘Wielkie Słońce’.
Często przedstawia się go z mudrą dharmaćakry. Dharmaćakra oznacza w sanskrycie ‘koło Dharmy’. Mudra ta symbolizuje jeden z najważniejszych momentów w życiu historycznego Buddy – udzielenie pierwszych nauk po osiągnięciu oświecenia w Sarnim Parku w Sarnath. Oznacza ona wprawienie w ruch koła nauk Dharmy.
Wajroćana jest uosobieniem funkcji Buddy jako nauczyciela, bez której nie byłoby buddyzmu ani drogi do oświecenia

Szerokośc: 9 x 6 cm.

Wysokosc: 13 cm.