Figurka Atisha*

Atīśa Dīpamkara Śrījñāna (Atisza Dipamkara Szridźńana, sanskryt: अतिश दीपङ्कर श्रीज्ञान, bengalski: অতীশ দীপঙ্কর শ্রীজ্ঞান Ôtish Dipôngkor Srigên, chiń. trad. 燃燈吉祥智 pinyin: Rándēng Jíxiángzhì) ur. w 982, w Vikrama Puri w Bengalu; zm. 1054 w Nyêtang, w Tybecie– pochodzący z północno-wschodnich Indii mistrz i uczony buddyjski, jeden z głównych nauczycieli zgromadzenia zakonnego i uniwersytetu Wikramasila.
Ostatnich kilkanaście lat życia spędził w Tybecie pomagając w tłumaczeniu tekstów religijnych i nauczając. Zgodnie z tybetańską tradycją jego przybycie zapoczątkowało tzw. sarmę („nowy przekaz”), czyli odrodzenie buddyzmu.
Następca Atiśy Dromton założył szkołę kadampa, wokół której zgromadzili się także pozostali uczniowie. Praktyka tonglen, polegająca na wymianie własnego szczęścia na cierpienie innych, którą rozpropagował, ma szczególne znaczenie we wszystkich szkołach buddyzmu tybetańskiego.

Atīśa urodził się w rodzinie władcy małego królestwa w północno-wschodnich Indiach (dzisiejszy Bangladesz) jako jeden z trzech braci. Do dwudziestego pierwszego roku życia studiował tradycyjne sześćdziesiąt cztery sztuki (literatura, gramatyka, logika itp.) oraz otrzymał pierwsze buddyjskie inicjacje, w okresie późniejszym wyruszył do doliny Swat, w północno-zachodnich Indiach, aby praktykować tantrę. W wieku 29 lat przyjął śluby zakonne (możliwe, że wcześniej był żonaty, po czym na Sumatrze, gdzie przebywał pod okiem słynnego buddyjskiego nauczyciela Suvarṇadvipi Dharmakīrtiego, kontynuował studia nad naukami buddyzmu Mahajany (przez kolejne 10 lat).
Po powrocie rozpoczął nauczanie w Wikramasili jednym z najsłynniejszych zakonów-uniwersytetów tamtych czasów, a ponieważ był już w tym czasie uznanym panditą (uczonym), którego specjalnością był sanskryt, objął pozycję sthaviry (starszego) i z czasem stał się acarya (popularnym nauczycielem)[3].
Stopniowe odradzanie się buddyzmu w Tybecie sprawiło, że uczniami Atiśy zostało wielu tybetańskich mnichów. Tradycja pozwala wierzyć, że bengalski pandita zyskał sobie u nich wielki szacunek, a Tybetańczycy uznanie nauczyciela związane z ich ogromnym zaangażowaniem i pracowitością.

Szerokośc: 6.50 x 5 cm.

Wysokosc: 9.50 cm.