Grzegorz Kuśnierz Seks, Dharma i rock'n'roll

Z "Przedmowy" Autora:

Chociaż tradycja poetycka w buddyzmie sięga starożytności, zachodni praktykujący nie wydają się zwykle być szczególnie zainteresowani współczesną literaturą. Według mnie dzieje się tak ponieważ współczesna poezja i sztuka kojarzone są z neurozami i niezdrowymi emocjami, a nie z tym co z buddyjskiej perspektywy jest prawdziwe w każdym z nas. Zbyt często pomieszanie, wiara w prawdziwość toksycznych uczuć i cierpienia uchodzą za „głębsze” od „kiczowatego” szczęścia i piękna. Sam fakt, że dzieło sztuki może wywołać w nas odrazę, zazdrość czy gniew dla wielu jest dziś wystarczający, by uznać je za udane. W ten sposób sztuka uzależnia od toksycznych emocji, przy których pogoda ducha zaczyna wydawać się trywialna. Czy nie mamy jednak już i tak wystarczająco dużo trudnych emocji i pomieszania, żeby dodatkowo rozbudzać je toksyczną sztuką?

A kto jeśli nie artyści mieliby wskazywać na piękno i głębię, które są w zasięgu buddy w każdym z nas, pokazywać wymiary, których bardziej konserwatywni ludzie jeszcze nie znają. Pomagać w znalezieniu rozwiązania, a nie tylko koncentrować się na problemach. Rolą oświeconego poety-bodhisattwy będzie więc wyzwalanie i inspirowanie ludzi, pokazywanie im ich wewnętrznego piękna.

Nie znaczy to wcale, że sztuka musi traktować wyłącznie o przyjemnych stanach, szerokim łukiem omijać ludzkie problemy niczym socrealistyczna propaganda sukcesu. Z buddyjskiej perspektywy zarówno piękne jak i depresyjne wiersze są jedynie zmiennymi obrazami na powierzchni lustra. Najładniejszy czy najbrzydszy, najciekawszy czy najnudniejszy – żaden obraz nie jest w stanie polepszyć ani zepsuć samego lustra, jego inteligentnej zdolności do rozumienia odbić na swej ponadczasowej tafli. Dla oświeconego czytelnika nie ma dobrej ani złej sztuki. Wszystko jest takie jakie jest – ciekawe, ponieważ przemijające. Na tym poziomie całe życie jest sztuką.

===

Grzegorz Kuśnierz (ur. 1980) doktor literaturoznawstwa (Uniwersytet Gdański), autor książki "Buddhist Perspective on Literature". Za młodu organizował protesty ekologiczne na Górze św. Anny oraz grał w punkowych i folkowych zespołach. Buddysta od 1996 roku. Studiował w Karmapa International Buddhist Institute w New Dehli w Indiach oraz w International Institute of Asian and Tibetan Studies w Hiszpanii. Większość swojego wolnego czasu spędza na jeżdżeniu na kursy medytacyjne i budowaniu ośrodków. Od 2007 roku wykłada podstawy teorii i praktyki buddyzmu Diamentowej Drogi w Polsce i za granicą. Mieszkał w Opolu, Berlinie, Preston, Londynie, Wrocławiu. Zawodowo pracuje jako lektor i tłumacz oraz prowadzi bloga i kurs języka angielskiego online Speakingo.