Zdęcie Hevajra 15 x 20 cm

Hevajra (tybetański: ཀྱེའི་ རྡོ་ རྗེ་ kye'i rdo rje / kye rdo rje; chiński: 喜金剛 Xǐ jīngāng / 呼金剛 Hū jīngāng ;) jidamy (oświecone istoty) w tantrycznym, czyli buddyzmie wadżrajany. Małżonką Hewadżry jest Nairātmyā (tybetański: bdag med ma)

Indii Uważa się, że Hevajra Tantra, joginitantra klasy anuttarajogatantra, powstała między końcem VIII (Snellgrove) a końcem IX lub początkiem X wieku (Davidson)[4] we wschodnich Indiach, prawdopodobnie w Kamarupie. Tāranātha wymienia Saroruhę i Kampalę (znaną również jako „Lva-va-pā”, „Kambhalī” i „Śrī-prabhada”) jako swoich „przynoszących”:

.. czołowy jogin Virupa medytował na ścieżce Yamāri i osiągnął siddhi dzięki błogosławieństwom Wadżravārāhi… Jego uczeń Dombi Heruka… zrozumiał istotę Hevajra Tantry i ułożył wiele śastr, takich jak Nairātmā-devi-sadhana i Sahaja-siddhi. Obdał także abhiszekę swoimi własnymi uczniami. Następnie dwóch acaryów Lva-va-pa i Saroruha przynieśli Hevajra Tantra. ... Siddha Saroruha był pierwszym, który przyniósł Hevajra-pitṛ-sādhanę

Tybetu Gdzieś na początku XI wieku Drogmi Lotsawa Shākya Yeshe („brog mi lo ts'a ba sh'akya ye shes) (993-1077 ne) podróżował z Drompa-gyang w Lhatsé do Nepalu i Indii, w tym do Vikramashili, gdzie otrzymał instrukcje Hevajratantry od Śānti-pa (Ratnākaraśānti), a później do Bengalu, gdzie spotkał Prajñedraruci (Vīravajra), który poinstruował go o „pozbawionej korzeni Margapala” (tyb. Lamdré), która jest szczególnie związana z tantrą Hevajra i jej komentarzami. Drakpa Gyeltsen pisze w swojej Kronice mistrzów indyjskich:

Teraz Lachen [Drokmi] najpierw udał się do Nepalu i wszedł do drzwi mantry poprzez [nauczyciela] Bhāro Ham-thunga. Następnie udał się do samych Indii i zdając sobie sprawę, że Āchārya Ratnākaraśānti był zarówno bardzo znany, jak i uczony, dużo słuchał Vinayi, Pradżniaparamity i mantry. Następnie udawszy się do wschodniej części Indii, spotkał Bhiksu Viravajrę, który był największym bezpośrednim uczniem Durjayachandry, który sam trzymał linię ucznia Āchāryi Virupy, Ḍombiheruki. Od Bhiksu Viravajry usłyszał obszernie materiał mantry trzech tantr Hevajry, kompletnych we wszystkich ich gałęziach. Poprosił także o wiele instrukcji obsługi Acintyakramy i tak dalej, dzięki czemu również usłyszał „Lamdré bez podstawowego tekstu” (rtsa med lam 'bras). W ten sposób Drokmi przez dwanaście lat mieszkał w Indiach i stał się świetnym tłumaczem.

Po dwunastu latach powrócił do środkowego Tybetu, prawdopodobnie do 1030 r., przetłumaczył Hewadżratantrę na tybetański i nauczał między innymi Dkon mchog ryal po (1034-1102 r.), założyciela klasztoru Sa-skya w 1073 r. Było to początek bliskiego związku pomiędzy Zakonem Sakja i Hewadżratantrą.